Да победеше на изборите, карикатурата ќе беше: Дон Корлеоне телефонира.

 За да не му растел рејтингот на Груевски Б.Ц. & Св.СДСМ ќе ја бојкотирале прослава на дваест годишнината од прогласувањето на самостојна Република Македонија.

Оваа сдсмовска причина е неоргинална, ама сосема разбирлива. Тука нема љутиш. Како сметат да си ловат гласачи нека си ловат, а на гласачите е да се пазат од политичарите кои ги третираат како глупави риби кои се ловат на јадица.

Другата причина била што не им се допаѓал проектот Скопје 2014-та.

Тоа го знаевме од предизборната кампања кога сдсмовците се пофалија дека ќе го разубават плоштатдот „Македонија“ така што ќе го ослободат од пренатрупаните споменици, разнесувајки ги широм по градовите во внатерешноста на РМ.

Тууу, како не победи Св. СДСМ на овие избори, сега ќе си имавме два лава на Рикиџијски мост во Струмица, четири на мостот реката Лајнарка во Прилеп, фонтани во пресушената реката Отиња среде Штип. Целата Македонија ќе ни беша убава, а не само плоштатдот во нашиот главен град.

Трета причина за бојкотот на прославата им била тоа што не сакале Декларацијата за независноста да им стоела во музеј каде што ќе била и восочната фигура на Ванчо Михајлов (последниот претседател на ЦК на ВМРО).

Оваа причина им е најјаката. Ванчо Михајлов бил во спрега со бугарските тајни служби, убивал комунисти, убедени или платеници на советското, француското, српското и грчко разузнавање. Згора на тоа Ванчо Михајлов после  државниот преврат од 19-ти мај во Бугарија (организиран од советското, француското и срспкото разузнавање  со цел да се забрани дејноста на ВМРО во Бугарија) го убил српскиот крал Александар Караѓорѓевиќ. Затоа е сосема разбирливо што пратеникот Емилијан Станковиќ, Б.Ц. & Св.СДСМ, не сакаат историската Декаларација за Суверена Македонија да стои во музеј каде е сместена восочната фигура на македонскиот крвник Ванчо Михајлов, кој е таков каков што е, и поради тоа што не испратил ниту еден Македонец во затворот Идризово, или во злогласниот конц логор на Голи Оток.

И Ванчо Михајлов и другарот Тито убивале Македонци без суд и пресуада. Сега за сега, во музејот каде што ќе се чува историската декларација, нема восочни фигури на некогаш најмилите ни другари како што беа другарите Тито и Лазо, ама еден ден ќе има, оти вистинските музеи се немаат ништо со политичките манипулации. Кога ќе се случи тоа би сакал да го слушнам коментарот на Емилијан Станковиќ за тоа што во ист музеј ќе бидат сместени восочните фигури на диктаторот Тито и крвникот Ванчо Михајлов, а можеби и на крвожедниот српски четнички војвода Дража Михаловиќ (Дража Михаловиќ бил военото атеше на Кралска Југославија во Софија 1934 г. и еден од главните организатори на државниот преврат од 19-ти мај 1934 г. во Софија со кој била инсталирана мариоетска бугарска влада која ја забранила дејноста на ВМРО во Бугарија, а Ванчо Михајлов го осудила на смрт).

Незнам дали навистина има некава „тајна врска“ меѓу семејството на Емилијан Станковиќ и Дража Михајловиќ, но јас како Македонец знам оти не треба да дејствувам за бришење на Ванчо Михајлов од македонското колективно сеќевање, затоа што тој Ванчо не им се допаѓал на великосрпскиот војвода Дража Михајловиќ, на сдсмовскиот пратеник Емилијан Станковиќ.

Четврта причина за бојкот на прославта им е најполезна. На Грција и „меѓунароната“ не им се допаѓал проектот Скопје 2014-та. Значи, оваа причина за бојкотот може да ја наречеме супозиториска, или упикувачка. Гајле им на Б.Ц. & Св.СДСМ за радоста на македонските граѓани, битно им е во некој извештај на Викиликс да прочитат дека американски амбасадор напишал оти Бранко Црвенковски најмногу ја разбира светската политика и дека има големо срце за грчките барања. Важно им е да креваат џева дека Груевски ги дели граѓаните, а тие ништо да не направат за македонското национално единство.

И сега, како и секогаш, Б.Ц. & Св. СДСМ не ги кажаа сосема искрено мотиви за своите постапки.  Бојкотот на прославата им е мотивиран од една единствена причини: сметаат дека, ако се појават на прославата нема да добијат ништо, а само ќе се изглупираат затоа што до неодамна неразумно беа априори против проектот Скопје 2014-та (пред изборите, деломну го прифатија проектот, демек ќе го менувале). Значи, бојкотираат затоа што Б.Ц. & Св.СДСМ до безсвет ги боли нивната тајна констатација од пред неколку месеци, која неодамна „луд“ Бучко јавно ја соопшти. Имено, во својата колумна од 26.08.2011  год. во врска со „нерешливата загатка за СДСМ“ (т.е. загатката „како да му се парира на Груевски“), „луд“ Бучко безсрамно признава:

„Вториот голем проблем за СДСМ и опозицијата воопшто, е промената на јавното мислење во поглед на проектот „Скопје 2014“.Беше очигледно дека овој проект… беше дочекан на „нож“ … Но, денес, барем јас имам таков впечаток, работите се менуваат во полза на ВМРО-ДПМНЕ. Многумина кои беа скептични кога ги гледаа карабините на објектите, дупките и тарабите околу спомениците почнаа да го менуваат мислењето. Денес кога дојава „Воинот на коњ“, кога и најоспоруваниот објект Триумфална капија, е во завршна фаза, кога Уставниот суд од левата страна на Вардар доминира во просторот, спласнаа критиките. Темпото со кое се завршуваат објектите и со кое беа поставувани спомениците, открива дека ВМРО-ДПМНЕ ги сметаше нив за главен адут во изборната трка, која ако не беше барањето на СДСМ за предвремени избори, ќе се одржеа напролет в година. Имајќи го ова предвид изгледаат несериозни обидите на Црвенковски (на конгресот во Битола и во интервјуто во „Утрински“) да прикаже дека не СДСМ, туку ВМРО-ДПМНЕ, сакал предвремени избори, затоа што јуни бил последен термин кога ВМРО-ДПМНЕ можел да победи. Според мене, напротив, ВМРО-ДПМНЕ посакуваше најпрвин промоција на дел од проектот „Скопје 2014“, па избори во редовен термин. Како и да е, на 8 Септември, на дваесетгодишнината од независноста на Македонија, ќе се изнагледаме с` и сешто, ќе возат двокатните автобуси, ќе има и парада, ќе мине гардата под Триумфалната капија, ќе „никнат“ фонтаните од Вардар, ќе блесне „Воинот на коњ“, на плоштадот ќе пеат илјадници деца-славејчиња, ќе ја спуштат Каролина со кран… Ќе има „игри за народот“. Тие ќе си бидат среќни и весели, а ако им текне дека „немаат леб да јадат“, ќе има и леб, покрај игрите…

Дефинитивно, грандиозната прослава која се подготвува ќе даде белег на овој дел од политичката сезона. Тука СДСМ нема многу што да прави. Ќе треба да се чествува заедно со ВМРО-ДПМНЕ (ако остави простор власта за такво нешто). Ова е добра шанса, барем за момент да се потисне нетрпеливоста и пизмата меѓу лутите политички ривали.“ (линк до колумната од која е зеден цитатот)

Оваа јавно признаие на „луд“ Бучко за погрешниот однос на Б.Ц. & Св. СДСМ кон граѓаните во врска со проектот Скопје 2014-та, иако е пред се критика упатена на адресата на Бранко Црвенковски, може да се толкува и како некакво извинување до членовите на СДСМ и граѓаните кои претрпеа штети од напразно потрешеното врме,  енергија и средства во сдсмовската камања против проектот Скопје 2014-та. Можеше и Б.Ц. & Св. СДСМ со своето присуство на прослава да премолчено да упати извинување до членовите на СДСМ и граѓаните на Македонија кои напразно си го потрошија времето во глупавта кампања против проектот Скопје 2014-та.

 Според содржината на еден графит, Љубчо Скопје ќе го направел како Благоеврад. Б.Ц.&Св.СДСМ ни се пофалија дека спомениците од проектот Скопје 2014-та ќе ги дистрибуираат по другите градови во Република Македонија.

   Р.Ѕ. Некои велат дека Б.Ц. & Св. СДСМ ја бојкотираат прославата затоа што сега се срамат да признаат дека не заковале ниту една шајка во проектот и дека напразно ги пумпале граѓаните против проектот Скопје 2014-та. Не се согласувам со оваа констатција, од проста причина што, Б.Ц. & Св. СДСМ немаат срам, оперисани се од срам. Се работи за чиста матаматика: завист, омраза, злоба и манипулација со граѓаните. Ги боли тоа што од мнозинството на граѓаните на последните избори не му дадоа доверба на Б.Ц. & Св. СДСМ да се прослават како пластични хирурзи, шминкери и фризери на проектот Скопје 2014-та. Убеден сум оти сега ќе си ги изедат јајцата што играа на погрешна карта.

 

Линк до „Бранко Европски се пишмани што собра некакви дневно политички поени кревајки врева пртив „спомениците“.“
(24.01.2011 г.)

 

 Пред изборите Зајко Наш - голем маж се пофали дека ќе купи топови и пушки и ќе оди во планина, ако пак го упасат. Но, откако не замина кај партизаните, Зајко Наш – голем маж се пофали дека ќе стане Премиер, та му се отвори апетитот за јадење живи луѓе, зашто му беа пораснале амбициите за вработување на првите братувчеди од неговата чесна дружина. Арно, ама, тоа не му се допадна на Ежко Таралежко, та го посоветува Зајко Наш голем маж да не збори јавно за тоа што си го зборат тајно, оти не е арно да се чалами толку многу со јадењето гурабии. Зајко Наш голем маж се најде на голем зорт, виде не виде, се извини за јадењето лајна и се пофали дека ќе стане Вице Премиер за економија со особен интерес за Струмица. Но, во струмичката дружина на Зајко Наш голем маж разбраа дека Вице - брат му на Зајко Наш, ќе станел премиер та го прашаа: „Што ти текна брат ти Вице да го правиш Премиер, тој си е по бизнисот, сега и политиката ли ќе ни ја контролира?“ Потоа, Зајко Наш на својата чесна дружина ѝ даде објаснение дека зборот Вице Премиер  значи замнеик премиер и дека тој ќе биде заменик премиер со особен интерес за Струмица. Неговата чесна дружина многу се израдува оти си мислеше дека ќе цица од две мајки, едната – општинската каса, а другата – државниот буџет. Арно, ама дојде 5-ти јуни и Зајко Наш голем маж се скри во зајчешката дупка. 

Кардиналот на Св.СДСМ  

 Наивко

Љубчо Георгиевски
The End

ТРИ ЖЕЛБИ

Според Љубчо Георгивски, после 5-ти јуни СДСМ ќе го чекаат три услови, а ВМРО-ДПМНЕ шест услови, за да колицираат со ВМРО-НП во новата влада на Република Македонија.

ЛОКУМ И КАФЕ -
ДЕЛИКАТЕС И ЛЕЗЕТ

Ние сме

за победничка Македонија.

Виткаме кичма, име менуваме.

Во НАТО и ЕУ веднаш влагуваме.

Локум лапаме, кафе шмркаме.













 

СЛЕП – СЛЕПЦИ ВОДИ

Популистичките лидери во старите демократии се поскоро исклучок од правилата на политичката култура. Прво, затоа што механизмите на селекција на политичките елити и лидери, ги редуцираат до минимум таквите вонсистемски феномени. Второ, зато што мнозинството од избирачите имаат достаточно добро структурирани интереси во рамките на претставничката демократија, поради што ги претпочитаат потешките, но реални политички решенија, отколку наизглед едноставните наводни решенија кои се сомнителни во однос на реализацијата и последиците од популистичката понуда.
  Во општествата на развиена демократска традиција лидерството вообичаено се гради врз деликатна рамнотежа меѓу почитувањето на разнородната волја на граѓаните и формирањето на волјата на граѓаните. Или, кажано со други зборови, „рамнотежата на лидерството“ е балансирањето меѓу две алтернативи пред лидерите: да го прават тоа кое е популарно, или да го прават тоа кое е правилно.

Од „рамнотежата на лидерството“ до искушението на клопката на популизмот, има само еден чекор.

Демократските лидери во кризни ситуации се покажуваат на свој специфичен начин. Некои се силни во реториката, т.е. со красноречието и способноста да го убедат аудиториумот, други – со својот аналитечен ум, трети – со смелоста да го направат тоа што треба да го направат за да се излезе од кризата, без разлика последиците по сопствениот рејтинг.
  Лидерите се лидери затоа што решаваат проблеми, а не затоа што создаваат проблеми.

  Лидерството ја губи смислата, престанува да биде такво, ако ја нема способноста да ги согледува и формулира проблемите такви какви што се и на таа основа да ја мобилизира адекватната активност за нивното решавање.

  Кога еден државник ќе се судри со конкретни предизвици за кои нема одговор, драматизмот на ситуацијата често доведува до криза. Во такви кризни ситуации се раѓа синдромот „слеп слепци води“.
    Насловната страница од третат книга на Маргарет Тачер „Државник“.

Во популистичките говори нема задоволни и незадоволни граѓани, со поимот „народот“ се означуваат само граѓаните кои се подржувачи на популистичкиот лидер. Таков е односот на популизмот кон разните социјални, професионални и др. групи. На пр. „тутунарите“ се тутунари само ако го подржуваат популистичкиот лидер, во спротивно ќе бидат етикетирани како инструмент на противникот. Исто е и со „професорите“, со „стечајците“ и т.н.

Популистичкиот лидер секогаш говори „во името на народот“. „Народот секогаш е во право“ е омилената девиза на популизмот. Популистичкиот лидер и неговите следбеници секогаш се „со народот и меѓу народот“ – особено кога се во опозиција. Тогаш во популистичкиот поход „општетвото е против власта“, т.е. „нацијата (народот) е против властта“.
Како инструментариум, популизмот обично предлага некаква изопачена верзија на директната демократија, желба на лидерите да се свртат кон „народот“, притоа оспорувајки ја легитимноста на избраните од истиот тој народ претставници во демократски институции.
Популизмот најпрво се познава според изјавите на популистите во кои кажуваат дека се свртени кон „народот“, какви се нивните намери со „народот“, предлагаат изопачена верзија на директна улична демократија, ја оспоруваат легитимноста на демократски избраната власт (Собранието и Владата), се обидуваат да манипулираат со жестоки тврдења и сл.
„СДСМ веќе е со народот и меѓу народотврескајки со крената тупаница ги охрабри своите следбеници Бранко Европски на последниот негов демагошки марш.“ – се пофали Бранко Европски пред неколку месеци.
„Народот бара избори“ – ни пренесе Бранко Европски од последниот марш на СДСМ.
„Грујо, народот го бара Бранко“ – порачаа на последниот марш на СДСМ (несомнено, сите чеда на мајка Македонија плачат за Бранко Европски).
„Кој ќе нѐ спречи ако сакаме да влеземе во Собранието?“ –
Овие и подолу цитираните изјави од елитата на СДСМ, како и нивното оспоруваање на легитимитетот на Собранието и Владата на РМ, јасно докажуваат дека сегашното поведение на Бранко Европски и неговите следбеници е школки пример на популизам.
 
„Народот е најмоќното оружје на СДСМ.“ – се пофали Јани Макрадули на пленарна седница на Собранието на РМ.
„Ние во раката имаме еден адут, народот.“ – на истата „седница за тутунарите“ се пофали и Томе Чинговски, истотака пратеник од СДСМ.
Фалбите на Макрадули и Чинговски заслужуваат „почесно место“ во антологијата на полулизмот, затоа што најискрено кажуваат какви се намерите на популистите кон граѓаните што успеале да ги заведат.
  Популистичкиот лидер и неговите следбеници на нивните идни жртви им упатуваат само еден повик кој се однесува на нивниот „правилен избор“ – „дајте ми ја довербата, да ја завршам работата за вас.“
 
Според популизмот проблемот на индивидуите (личностите) не е во тоа што не си ја зеле судбината во свои раце, туку поради тоа што имаат „ненародна власт“. Или, кажано со други думи, граѓаните ќе живеат во благосостојба, ако својот глас го дадат на „вистинските луѓе“, т.е. ако „народот“ се преобрази во „најмоќното оружје“ на популистите.
  Следствено на погоре наведеното, можеме да заклучиме дека Бранко Европски решил да ги распушти Собраниието и Владата со цел да создаде впечаток дека тој е најпаметниот, дека сите мораат да го послушат него, дека СДСМ е посилен отколку што е. Кутриот Бранко Европски сеуште смета дека со неговите мангупски манири може да го заведе „народот“.

Очекувано, 86-те пратеника (од вкупно 120) кои не го оправдуваат бојкотот на Собранието не се согласија да бидат искористени како оружје во психолошката војна на СДСМ во која има за цел да ги убеди своите идни жртви дека навистина „народот го бара Бранко“. Ако 86-те пратеника го дозволеа тоа, тогаш самите ќе се откажеа од сопствениот народ, а во категоријата не-„народ“, исто како Бранко Европски, ќе го сместеа огромното мнозинство од македонските граѓани кои не го подржуваат Бранко Европски.
      Под насловот: „САМО ПРЕДВРЕМЕНИТЕ ИЗБОРИ МОЖЕ ДА ГО СПАСАТ ГРУЕВСКИ ОД НАСИЛНО ПАЃАЊЕ“ Владо Бучковски во интервјуто за в-кот „Фокус“ (04.02.2011.), во својство на гол популист, со сиот ум го диктира составот на Владата:
„Се плашам дека во вакви околности ќе биде неопходно изборите кои се неминовни, да бидат организирани на начин каде ќе има гаранција дека нема да бидат злоупотребени од оние кои се најголем проблем за демократијата во РМ, а тоа се Министерството за внатрешни работи и Министерството за правда. …ако оваа зовриена атмосфера ја разрешаваме со избори, како што е логично, тогаш би било логично, да има подготвеност од страната на Груевски да направи отстапки и на чело на овие министерства да дојдат личности кои ќе можат да гарантираат дека Македонија нема дополнително да се дестабилизира.“
Несомнено, Бучковски навистина е исплашен. Ама не од евентуалната дополнителна дестабилизација на Македонија, затоа што СДСМ ја креира таа дестабилизација, туку од судењето за аферата со резервните тенковски делови.

Овие закани, сега за сега, кажуваат дека целата елита на СДСМ, со сѐ Бранко Европски, се исплашени за сопствената политичка судбина и судбината на Велија Рамковски, а тој страв го маскираат и се обидуваат да го пренесат на граѓаните, со тврдењата дека во РМ е загрозена слободата на говорот и слободата на медиумите, кое нешто можеби ќе го искористат како лажна причина и лажно оправдување, ако навистина тргнат насилно да ги распуштат Собранието и Владата на РМ.
Во истото интервју „луд Бучко“ обидувајки се да ги нас’ска следбениците, кажува: „Црвенковски сега беше доведен до позиција да повлече два можни потези. Или да повика на нов протест, кој сигурно ќе биде поголем од последниот протестен марш. Да потсетам дека нашите членови и симпатизери тогаш порачаа: Следниот пат кога ќе не викнете на протести, не си одиме. Значи, требаше да ги пресмета евентуалните ризици од таков протест, кој на крајот би морал да заврши со насилно рушење на власта, или со серија на судири кои ќе доведат до крвопролевања, што не е метод на СДСМ. Затоа се донесе оваа одлука за бојкот како последно предупредување.“   Деновиве, американскиот амбасадор Филип Рикер им посака „Добредојдовте во реалниот свет“ на популистите кои ја лиферуваа дезинформацијата дека Груевски ќе одел на пеење во САД за случајот „Перо Наков“ бб.

Односот на популистичкиот лидер кон реалноста зависи од одговорот на дилемата меѓу полезното и вистината. Објективните факти се разгледуваат инструментално, нивната валидност се признава само ако носат полза, додека изгледат ефективни. За популистичката кауза позначајно од зборувањето на вистината е во политичкиот и интелектуалниот живот да владеат лицемерието, цинизмот, нетолерантноста и омразата кон другомисловните. Двојните стандарди, расцепот меѓу зборови и дела се составка на популистичкото поведение. Затоа популизмот во својот демагошки поход кон себе ги повикува родните, пријателите, колегите, нудејки им ја можноста да станат соучесници во преобразувањето на „народот“ во „најмоќното оружје“ на популистичкиот лидер.
Столбови на популизмот:
- „народен водач“ и неговите следбеници
- социјално неодговорно поведение
- лекоумие
- сеирџијство
- неинформираност
- необразованост
- привлекување на подржувачи по пријателска, колегијална и роднинска линија (врбување по принципот „памети, па врати“ – изјавата на Заев дека ќе вработувале братувчеди на членови на СДСМ)
- уцена, во кои спаѓа и злоупотребата на позицијата работодавач во однос на вработен (изјавата на Заев дека ќе вработувале братувчеди на членови на СДСМ)
- купување на гласови
- идеализирањето на „Западот“ (оваа појава беше својствена за популизмот во некои од новите демократии на поранешните комунистички држави).
Во некои од новите демократии воспоставени во поскомунистички држави популизмот во своите посланија манипулираше со безкритичкото идеализирање на „Западот“ – како начин на живот, економска и политичка структура, како модел на постигнуваање во културата, спортот, животниот стандард и др. „Западните“ политички лидери се прифаќаа од популистите во посткомунистичките држави со таков восхит којшто не го доживеале во сопствените држави, при што и третокласни стоки (во најусловна смисла на зборот) беа претпочитани пред домашното производство. Секоја критика, дури и таква која доаѓаше од „западни“ извори, се примаше како звук, или доказ, дека оние кои критикуваат не му сакаат доброто на „народот“. Едно време носителот на овој популистички феномен во РМ беше Борис Трајковски кој „меѓународната заедница“ ја претставуваше како добронамерен врховен цензор за нашето поведение. Потоа, носителот на популизмот со идеализирањето на „Западот“ стана Бранко Европски, при што најмногу се истакнува Радмила Шекеринска.
Груевски нѐ скарал со пријателите на РМ, т.е. со НАТО и ЕУ, – тврдеше Бранко Европски по повод признавањето на РМ под „уставното име“ од Зимбабве. Несонованите кфалификации на Груевски и ВМРО-ДПМНЕ како евроскептици, антинатовци и антиевропејци, на сите ни се познати.
Популизмот од лидерот на партијата може да биде ползуван и како личен заштитен механизам во обезбедувањето на стабилноста на лидерска позиција на „незаменливиот лидер“.

Откако Бранко Европски е повторно на чело на СДСМ редица анкети кажуваат две работи. Прво дека рејтингот на партијата СДСМ расте побрзо отколку на нејзиниот лидер. Второ дека СДСМ како партија има постојано значително повисок рејтинг отколку Бранко Црвенковски. Помалиот рејтинг на Бранко Европски во однос на рејтингот на СДСМ укажува на тоа дека врз порастот на неговиот рејтинг има влијание активноста на пратениците на СДСМ во Собранието, особено на Весна Бендевска, Цветанка Иванова, Јани Макрадули, Марјанчо Николовски, Славица Грковска, Радмила Шекеринска и др.
Сегашниот популистички поход на Бранко Европски секако е мотивиран и од неговата желба како партиски лидер да има повисок рејтинг од партијата која ја води, затоа што лидерот го личи како лидер ако тој со своето лидерство го зголемува рејтингот на оние кои ги води. Но, Бранко Европски наместо да извлече поука од активностите на спомеантите пратеници, дека со неекстремно нарушената рамнотежа меѓу реланата политика и популизмот се постигнува подобри резултати во заведувањето на граѓаните отколку целосен популизам, се определи за безрезервно приклонување кон популизмот, т.е. напуштањето на Собранието на РМ – местото каде што растеше само рејтингот на СДСМ, но не и на Бранко Европски.
Колкава ќе биде „дивидендата“ на Бранко Европски од бојкотот на Собранието, допрва ќе видеме. Според анкетите, Мендух Тачи и ДПА не „профитираа“ од тоа што се подолго време надвор од Собранието. Но, тој факт не може да послужи како „графче“ на кое ќе гатаме, бидејќи Бранко Европски, прво, има поголем пропаганден потенцијал во споредба со Тачи; второ, за разлика од нервозниот и мирољубивиот Мендух Тачи, Бранко Европки и „луд Бучко“ се закануваат („предупредуваат“) дека Груевски ќе биде виновен за „крвопрелевањата“ што ќе го сториле нестрпливите и нервозни членови на СДСМ.
Враќањето на пратеничката група во Собранието ќе биде уште едно јавно признание за уште една голема грешка на Бранко Европски како партиски лидер и како поранешен државник. Од тој аспект гледано, не треба да се очекува дека пратениците на СДСМ во Собранието „ќе се вратат како попчиња“. Исто така, не треба да се очекува дека под влијание на „западот“ пратениците од СДСМ (како и оние на НСДП, НД и ДПА) во Собранието „ќе се вратат како попчиња“, затоа што во една суверена држава „западот“ може само да апелира, да убедува, но не и да налага поведение на политичките чинители. Да си припомнеме, амбасадорите на САД, Германија, Италија, Холандија и евроамбасадарот Ерван Фуере го повикаа СДСМ да дејствува институционално, со што упатија порака и до граѓаните, да не го подржуваат последниот популистички поход на Бранко Европски.  
Како суштина на политичките посланија популизмот содржи ветувања за прости и лесни остварливи решенија на сложени проблеми коишто луѓето очекуваат да ги слушнат. 1990 г. – На Македонија и треба мудрец – Киро Глогоров.
2002 г. – По еден вработен од секое смејство – Бранко Европски.
2008 г. – За шест месеца во ЕУ и НАТО – Радмила Шекеринска.
Понекогаш фантазијата има поголема моќ на влијание отколку информацијата. Популистичките посланија дејствуваат според силата на асоцијациите што ги генерираат. Важно е дел од идејата во популистичкото послание да е недоизречено, да не е објаснето како ќе се реализира таа идеја, за да можат жртвите на популизмот сами да си ја дополнат сликата.
Големите лидери на 20-ти век и лидерите на популизмот ја користеле оваа „алатка“ која ги задвижува механизмите на фантазијата, но со една огромна разлика која произлегува од етичките и моралните вредности содржани во целата што скале да ја постигнат. Најпознатите од тие потикнувања на фантазијата во привлекувањето и мотивирањето на следбеници, се следните:
- сублимираната порака на Винстон Черчил: „крв, солзи и пот“;
- Мартин Лутер: „J have a dream!” (се преведува: „Јас имам визија“, „Јас имам една мечта(сон)“, „Јас имам видение“ – како Баба Ванѓа);
- Ронлад Реган: „слободен пазар, слободен свет“; и
- Михал Горбачов „гласност и перестројка“.
„Победничка Македонија“ – мотото на Бранко Европски, кажаву само едно, ако тој по 4-ти пат стане Премиер, Македонија е победник.
Распалувањето на фантазијата кај објектот на манипулација на популистите е значаен момент и во популистичкото оцрнувањете на противникот. Популистите својата игра со емоцииите на своите жртви ја играат со: тенденциозен избор на фактите, нарушување на логичните и временските врски меѓу настаните, прикажување на вистината во друг контекст, мешање на разнорадни мненија и факти, прераскажување на чуеното си сопствини зборови…
  Според „толкувањата“ на СДСМ на пресовите од посетата на Груевски во САД, Американците не се загрижени од популистичкото поведение на Бранко Европски, туку за „диктатурата на Груевски“ (односно, на Груевски во САД му ги истегнале ушите затоа што е виновен за сето тоа што лично ги засега притвореникот Велија Рамковски, обвинетиот Владо Бучковски и лидерот Бранко Европски кој стрепи дека без медиумската подршка од Рамковски нема да успее на следните избори). Пусти Американци, сон не ги фаќа од љубов за Бранко Европски, Владо Бучковски и Велија Рамковски! Американците секако биле трогнати од вистинската А1 сторија: Со години наназад не плаќал данок, а секојденевно ја критикувал Владата за недамаќинско трошење на Буџетот!
Популистичката култура се конструира меѓу митологијата и реалното, при што идеализирањето владее над реализмот и рационалните аргументи. Клучниот психолошки механизам којшто го користат популистичките лидери е ниваната убеденост (вистинака или одглумена) дека навистина предлагаат магична формула за просперитет, со која ќе ги задоволуват очекувањата на граѓаните кои веруваат во чуда.
Популизмот своите жртви најчесто ги заведува меѓу граѓаните кои освен за својата професија немаат јасно промозгани идеи за било што. Тие се неспособни сами да се водат. Популистичкиот водачот е нивниот патоказ, тој им дава готови фрази кои ги лишуваат од потребата за размислување и ги насочуваат кон крајни чувства. Најпознатиот начин на кој говори говорникот на популизмот можеме да го препознаеме по тоа што популистот својот противник го третираат како отуѓен од „народот“, како циничен, дволичен, или во најмала мера како неинтелегенен. Говорникот кој сака да ги заведе граѓаните злоупотребува жестоки тврдења, претерува, тврди, повторува и никогаш да не прави предлог било што од сето тоа да се стави на умно образлагање.
  Популизмот наместо изборна програма заснована на реални политики, нуди реална омраза врз нереална основа.

Густав Ле Бон под заглавјето „Изборни толпи“ во врска со настапот, т.е. „понудата“ на водачот на изборната толпа пишува: „Што се однесува до противкандидатот, треба да се задуши со тврдења, потврдувања и заразноста дека тој е последниот никаквец и дека на секој му е познато дека сторил повеќе зла.“
- „Диктатурата на Груевски!“ – со лисици на рацете врескаше Велија Рамковски.
- „Политичката криза може да добие разрешница преку предвремени избори, освен ако Груевски не стимулира ескалација на кризата, до големи немири и крвпролевања.“ – Изјави „луд Бучко“ во интервјуто за „Фокус“.
- Последното, обвинението дека ВМРО-ДПМНЕ е инспиратор на судирите на „Калето“ е поднесено со цел да се оцрнат Груевски и Ахмети како глупаци, да се нарушат коалиционите односи ВМРО-ДПМНЕ, Бранко Европски да се промновира како миротворец. (Во одредена неразјаснета ситуација да се согледа кој има најголема полза од таков калабалак, понекогаш значи да се разоткрие и креаторот на таа ситуција.)
   
Говорникот на популизмот во интимна комуникација со своите жртви умее да предизвика слики (формално логични претстави) со кои ги заведува. Ако успее, книги со образлагање не вредат колку оние неколку фрази кои продреле во мозоците на оние кои требало да се уверат. Оние кои станале популистичка толпа сфаќаат само груба асоцијација на идеи и се недостапни за критичко рамислување. Законите на логиката не делуваат на популистичките толпи. Затоа популистичките говорници кои умееат да ги импресионираат своите жртви, се повикуваат на нивните чувства, а никогаш на нивниот разум. (Урлањето на Бранко Европски пред толпата од неговите сопартијаци: „Кој ќе нѐ спречи ако сакаме да влеземе во Собранието?“ – „Живи луѓе ќе јадеме, први братувчеди на членови на СДСМ ќе вработуваме” – изјавата на апсениот и амнестираниот Зоран Заев, како и „страхувањата“ на „луд Бучко“ дека ќе има „крвопролевања“ ако Груевски не постави министри за правда и внатрешни работи според вкусот на главнообвинетиот за аферата „резервни тенковски делови“).
Според Густав ле Бон: „Водачите на толпите често не се луѓе од размисли, туку луѓе од дела. Тие произлегуваат од редовите на нервозните, раздразливите, полуизбезумените кои талкаат на работ на лудоста. Колку и да е апсурдна идејата која ја бранат, или целта што ја следат, нивното верување се испрчува на секоја мудрост. За толпите треба да бидеш или бог, или ништо!“ Според популистичката етика (вулгарното толкување на макијавелизмот), ако „целта ги оправдува средствата“ популизмот како средство само по себе не треба да означува нешто негативно.

Но, според Џ. Макгрегор Барнс (добитник на престижната награда „Пулицер“), лидерството од голем маштаб секогаш е морално лидерство, процес во кој „взаемното дејтво меѓу лидерот и следбениците води до взаемно издигање на повисоки нивоа на нивната мотивација и на нивниот морал“.
Ако целта е постигнување на универзални вредности, големи промени кои со себе носат и големи морални постигнувања, тогаш на елитите и лидерите што го постигнале тоа веројатно никој нема да им се лути за тоа што го употребиле популизмот. Затоа Бранко Европски последниот свој популистички поход го води во името на независното судство, слободното новинарство, т.е. во името на Човековите парава и слободи.
Минатиот труд на Бранко Европски не влева доверба дека почитувањето на етичките и моралните норми е карактеритика што го краси. Некој ќе рече: и Марија Магдалена била курва, но потоа станала христијанка. Да, се согласувам, многу курви станале добри домакинки, добри калуѓерки, но не сите. Има и една друга мудрост „волкот го менува влакното, но не и ќутта“ (карактерот).
Во РМ, освен Бранко Европски има и други лидери на политички партии кои во различен степен се држат цврсто во прегратката на популизмот и не сакаат да преминат во „царството“ на чесната, реалистичка и прагматична политика. Најзабавниот од нив е братот Љубе кој со својот гол популизам наликува на панаѓурски оратор, заљубен во својата замислена величина, не сфаќајки дека самиот од себе прави карикатура на лидер. На следните парламентарни избори Бранко Евроспки ќе даде се од себе Братот стане пратеник.
Одговорни за илезот од лавиринтот на популизмот пред сѐ се лидерите, и тоа лидерите верни на автентичните демократски вредности. Ако лидерот не успее да воспостави и одржува „ лидерска рамонтежа“ меѓу вистинското лидерство и прагмата на популизмот, тогаш треба да си го добие заслуженото од граѓаните кои не сакаат да бидат „орујже“ или фурнаџиска лопата во било чии раце.
                     Според едно идеализирано гледиште, во САД мора да направите две работи: да умрете и да платете данок. Борбата против даночната евазија и перењето пари е врвен приоритет на политичарите во државите членки на НАТО и ЕУ, но не и за нашиот Бранко Европски, кој својот марш го најави како барање за амнестија на Велија Рамковски, кој е главнообвинетиот за прикривање данок и перење пари во криминалната мрежа „Пајажина“.  
 

Си имало едно царство се викало Рејтингонија. Таму владееле рејтинзите. Голем рејтнинг – голем човек, мал рејтинг – мал човек. Нема рејтинг – нема човек…

Се разбира оваа „историја“ е игра на фантазијата. Не само поради тоа што во едно царство има место само за еден „рејтинг“.

Прикаската е интересна поради тоа што многу новодемократски држави, како и оние кои имаат подолага демократска тредиција, личат на Рејтингонија.

Ако имаш рејтинг, се качуваш на пиедесталот.
Ако си партиски неопределен и се двоумиш за кого да гласаш – „консултирај“ ги рејтинг листите.
Ако сакаш да се приклучиш во победниците – види ги рејтинг листите.
Иако нема гаранција дека рејтинг листите ја претскажуваат иднината, ако сакаш да го обезкуражиш противникот – пофали се со подобриот

рејтниг. А противникот нека си се теши со фактот што во Рејтингонија има и изборни кампањи на кои понекогаш лесно паѓа тешко изградениот висок рејтинг.

На изборите во 2006 г. ВМРО-ДПМНЕ имаше 40 пратеници, а СДСМ 21. Односно, изборната коалиција на ВМРО-ДПМНЕ имаше 45 пратеника, а изборната коалција на СДСМ 32.
На изборите во 2008 г., ВМРО-ДПМНЕ имаше 51 пратеника, а СДСМ 18 пратеника, т.е. изборната колаиција на ВМРО-ДПМНЕ 63 пратеника, а изборната коалиција на СДСМ 27 пратеника.

Според последната анкета на в-кот „Дневник“, ако сега се одржат парламентарни избори, резулатот ВМРО-ДПМНЕ : СДСМ би бил 1,6 : 1,0.

На изборите во 2006-та и 2008-ма год, СДСМ имаше ептен лоши изборни кампањи. Сега на чело го имаат стариот популистички којот од кого есдесовци очекуваат најбрзо да ги врати на власт. Но, последната анкета на „Дневник“ не им преткажува весела иднина.

БРАНКО ЕВРОПСКИ НИ ПОРАЧУВА – ВО ПОКАЕНИЕТО Е СПАСОТ

Се кајам, се кајам… 100 пати се покајав што не го прифатив предлогот за 6 меца во НАТО и ЕУ.

Еј, веќе двеипол години ќе бевме во НАТО и ЕУ. Со исправенена, или со свиткана кичма како што викаше Заев, не е битно. Најважно од сѐ е што ќе бевме Евопејци. Србите, Босанците, Црногорците за нас сега ќе беа Балканци.

Грците ќе пукнеа од мака. Како што јас сега се распукнувам што во 2008 год. не ја избравме Рада за Премиер(ка) и следната година Фрчко за Претседател. Бранко Европски сега ќе си беше како „другарот“ Сталин, без државна функција, ама како партиски вожд будно ќе следеше дали Свети СДСМ оди по вистинскиот пат.

Сите ќе бевме среќни. Невработените и вработените, богатите и сиромашните, газдите и стечајците, студентите и професорите, тутунарите и рударите. Абе, сите! Сите до еден. И судиите и адвокатите, тужиелите и тужените, новинарите и уредниците заедно со читателите, болните и здравите, полицајците и криминалците, земјоделците и откупувачите. Сите до еден, без разлика на пол, нација и сексуална ориентација, сите ќе си бевме среќни. Немаше да имаме власт која го дели и раскарува народот. Сите ќе си бевме сложни како во времето кога сите си бевме „работничка класа“, затоа што за нас сега ќе се грижеше Бранко Европски.

Поранешниот министер за здравство Владо Димовски, обвинет за крминал, немаше да избега во Бугарија. Поранешниот премиер Владо Бучковски никој немаше да го малтретира по судовите. Велија Рамковски немаше да биде во притвор. Немаше да згаснат неговите весници. Син му немаше да се крие од власта. Зет му на раат ќе си го возеше своето „бентли“, а не изѕверен од полицијата да бега со такси. Сопругата на Велија секоја вечер на А1 спокојно ќе се информираше за напредокот во земјоделието.

Тутунарите ќе имаа по две евра премија за произведен килограм тутун, а откупувачите ќе ги молеа да го откупат тутунот по повисока цена. Млекарите ќе се натпреваруваа кој повеќе млеко да произведе, а чесните трговци од „Перо Наков“ бб, не само што ќе си го плаќаа данокот, туки и парите од продаденото млеко ќе им ги исплаќаа на млекопреработувачите.

Ех, ех, туф, туф. Како не го прифативме предлогот на Рада, за шест месеца во ЕУ.

Вечерва на А1 ќе гледавме како Борјан Јовановски од Брисел известува за тоа што рекол еврокомесарот за проширување Макрдули за претпристапните преговори на Хрватска. Чадиковски од Босна и Херцеговина, специјално за А1 вестите, ќе известуваше за активностите на евроамбасадорот Игор Ивановски Шема во врска со одбивањето на Босанците да ги озаконат хомосексуалните бракови.

Чомовски, Геровски, Тричковски, Билјана Секуловска, како и Катерина Цаневска Арсовска секоја вечер на А1 вестите ќе ги фалеа државничките способности на својот државник, а и на неговиот помлад ученик, г-нот Заеб, кој државната администрација ќе ни ја средеше по есдесовски, како во Струмица и Охрид.

Јанко пак ќе си јадеше бурек. Мирка, Латас и Миленко избезумено ќе врескаа: нема демократија. А, потенцијалните странски инвеститори не ќе им веруваа, затоа што знаат дека Бранко Европски не поставува будали во судството.

Наместо Бранко Европски, Груевски ќе изиграваше Џингис Кан, де митинг на плоштат, де марш по улиците, надевајќи дека така ќе го исплаши противникот и ќе ги придобие неопредлениете.

И брат Љубе ќе беше среќен, затоа што режимот ќе беше народен. Љубчо пак ќе си беше тажен што е отфрлен од партијата што ја создал, ама и тој пак ќе беше среќен оти нели си ги претворил парите во злато.

Имер Селмани немаше да го бојкотира пописот. Мендух Тачи ќе беше задовелен од правата што ги уживаат Албанците во Бранкова Македонија. Али Ахмети ќе беше среќен што како педофил не е испратен во лудницата во Бардовци, туку што, како српски шпион е протеран во Албанија, а ДУИ пак ќе си беше во колација со Бранко Европски.

Храбриот првоборецот за демократија Ѓорѓе Марјановиќ ќе си ги живееше спокојно своите пензионерски денови, не ќе требаше од нафталин да го вадат за да ни објаснува колку ни била загрозена демократијата кога Сети СДСМ не е на власт.

Во РМ демократија ќе имаше на секаде, таму кај што треба и таму кај што не треба, зато што демократијата кај нас вирее само кога Бранко Европски ја има власта во свои раце.

Ту, ту, што испуштивме.

Секако, на плоштадот „Македонија“ ќе си имавме и споменик на Европа.

 

И јас не сум А1. Си плаќам данок.





И јас не сум А1. Си плаќам данок.

Братот Љубе подолго време се фали дека 5 (пет) пратеника од ВМРО-ДПМНЕ ќе преминеле кај него. На прагот сме на предвремени избори, но тоа суште не се случило. Од тука се наметнува прашањето: дали некој се подиграва со братот, или тој се обидува да се  подиграва со јавноста?

Љубе Бошкоски, в-к „Дело“ бр.388 од 06.04.2001 год.

Имајки ги на ум: синтагмата „ученикот на Глигоров“ и исповеданието на Петар Гошев зошто во 1992 год. не станал премиер, оваа фотомонтажа на „Ѓаволската Библија“ ја нареков: македонскиот Фауст.


Не тврдам дека меѓу мекедонските политичари има само еден Фауст. Има ги бааги.
На пр., двоецот Б.Ц. и амнестираниот Заев се слика-прилика на Мефистофел и Фауст.
Или, двоецот Б.Ц. и Бучковски, исто така слика прилика на Мефистофел и Фауст, особено ако вториот крадел од државните пари за резервни тенковски делови за да стане премиер и да ја финасира претседателската кампања на првиот.
Потаму, Шема, Макрадули, Шекериска... плукнати клонови на Фауст, нашле од кого да учат за државничките работи.

Љубчо Георгиевски нуту демантира, ниту потврдува дека има бугарски пасош.

Кога ќе се кандидатирал за некоја политичка функција ќе кажал дали има бугарски пашапорт. Дотогаш, секој заинтересиран може спокојно да шпекулира.

МИРЕН СОН
Наскоро ќе била завршницата од судењето на Бучковски за аферата резервни тенковски делови. Го гледам на собраниските преноси, многу е нервозен. Му посакувам мирен сон.
Ако го осудат на казна затвор, штета за политичкиот циркус во Република Македонија.

ГОСПОДАРОТ НА СИТУАЦИЈАТА